Binnen- versus buitenwiet: wat is beter?

Als je weleens wiet hebt gekweekt, weet je vast wel dat de omgeving de genetische expressie van een plant behoorlijk kan beïnvloeden. De ogenschijnlijk onbeduidende keuze voor binnen of buiten kweken heeft in werkelijkheid veel impact. Toppen die in de beheerste omgeving van een kweektent groeien, onderscheiden zich dan ook duidelijk van wiet die in de buitenlucht groeit.

Voordat we verdergaan, moeten we wel opmerken dat het onderscheid niet zo zwart-wit is als je misschien denkt. Je moet met veel verschillende factoren rekening houden. Zo zul je met 500W lampen en hoogwaardige biologische voeding andere resultaten krijgen dan met een zwakke bureaulamp en geen voeding. Hetzelfde geldt voor buiten: een kweker in Zuid-Spanje met een automatisch irrigatiesysteem produceert waarschijnlijk betere wiet dan jij hier in Nederland, met een hoge luchtvochtigheid en veel bewolking.

Los van genetica, kweekskills en materiaal is er nog een aantal zaken waarmee je binnenwiet van buitenwiet kunt onderscheiden. Laten we daar snel eens induiken!

Hoe verhoudt binnenwiet zich ten opzichte van buitenwiet?

Wat komt er in je op als je aan een binnen gekweekte plant denkt en deze met een buitenplant vergelijkt? Veel mensen denken meteen aan het formaat. Aangezien plafonds, vloeren en muren ontbreken, kunnen er buiten grote, boomachtige planten ontstaan, die alle kanten op groeien. En dit resulteert logischerwijs in grotere toppen! Maar dat is niet het enige verschil. Verschillen in blootstelling aan zonlicht, microbieel leven en temperatuur leveren ook verschillende smaken, kleuren en zelfs effecten op.

Hieronder ontdek je de voornaamste verschillen tussen binnen- en buitenwiet. Uiteindelijk kun je hiermee zelfverzekerd de coffeeshop binnenwandelen!

Wat is het verschil in kleur?

Meestal vertonen toppen die buiten zijn gekweekt donkerdere groentinten dan wiettoppen die binnen zijn geteeld. Daarnaast heeft buitenwiet vaak een wat uitgeput en door de zon aangetast uiterlijk. Omdat het de zon, wind en regen te verduren krijgt, ziet deze wiet er meestal wat verweerd uit.

Deze visuele verschillen zijn echter afhankelijk van de omgeving en variëren per locatie. Toppen die onder de zinderende zon van Zuid-Californië zijn gekweekt zien er bijvoorbeeld 'zongebruinder' uit dan wanneer je noordelijker kweekt. In verhouding hebben binnenplanten het makkelijker. In het comfort van de kweekruimte behouden zij hun heldere en felle groene kleuren: er is geen sprake van overmatige lichtblootstelling en zware weersomstandigheden.

Wietplanten zien er groen uit vanwege het fotosynthetische pigment chlorofyl. Maar sommige soorten bevatten meer anthocyanen en hebben daardoor een paars of rood uiterlijk. Hoewel de genen dit vooral bepalen, kunnen koudere nachttemperaturen ook voor een donkere, opvallende tint zorgen.

Wat is het verschil in grootte?

De grootte is ook een van de meest voor de hand liggende manieren om binnen- van buitenwiet te onderscheiden. Over het algemeen worden buitenplanten een stuk groter dan planten die binnen groeien. Uiteraard bestaan er uitzonderingen. Maar in de meeste gevallen hebben planten buiten meer ruimte om hun wortels te verspreiden en hun bladerdak te ontwikkelen.

Uitgebreide wortelstelsels transporteren meer voedingsstoffen en de grotere fan leaves die daardoor ontstaan, bevorderen de fotosynthese. Door deze perfecte combinatie kunnen buitenplanten vollere toppen produceren.

Afhankelijk van hoe zorgvuldig de wiet geknipt is, kun je ook naar de takken kijken. Planten ontwikkelen buiten dikkerdere, stevigere stelen dan binnen. Dat komt mede doordat ze vaak groter worden, maar ook deels doordat ze zich aan de stress veroorzaakt door de wind aanpassen.

De toppen van binnenwiet zijn meestal kleiner en compacter doordat de wiet in een pot en/of kweektent staat. Grootte staat echter niet gelijk aan kwaliteit. Diverse kwekers produceren elk jaar geweldige oogsten bestaande uit compacte toppen, waar ze net zo high van worden als de toppen van buitenwiet!

Wat is het verschil in smaak?

Genen, voeding en kweekervaring zijn erg bepalend voor het smaakprofiel van een wietsoort. Maar ook de omgeving (binnen of buiten) kan de smaak van je wiet heel erg beïnvloeden. Hoe dat komt? Zonlicht en micro-organismen spelen hier een belangrijke rol.

• Licht

Met kunstlicht zijn binnenkwekers perfect in staat om ongelooflijke wiettoppen te kweken. Hoewel de meeste van deze lampen geen ultraviolet (UV) licht uitstralen, zijn er ook UV-lampen die zonnestralen gedeeltelijk kunnen nabootsen. Buitenplanten worden uiteraard van nature aan deze vorm van licht blootgesteld. Bovendien ontvangen ze er meer van. UV-straling wordt onderverdeeld in drie categorieën, op basis van de golflengte:

Hoewel UV-straling cruciaal is voor het leven op aarde, heeft het ook schadelijke effecten. Verschillende organismen hebben dan ook strategieën ontwikkeld om zichzelf tegen deze golflengten te beschermen. De menselijke huid maakt bijvoorbeeld een beschermende laag van melanine aan. Wietplanten beschermen zich echter tegen UV-straling met hun eigen zonnebrand: hars boordevol secundaire metabolieten, zoals aromatische terpenen. Deze moleculen zorgen ook voor de vele smaken die we kennen van wiet, waaronder fruitig en aards.

Sommige binnenkwekers gebruiken lampen die UV-A licht produceren. Het licht binnen deze golflengte bevordert de terpeenproductie, zonder de schadelijke effecten van UV-B straling. UV-A straling bevordert bij sommige plantensoorten de productie van secundaire metabolieten. Je kunt als binnenkweker de kracht van de zon dus wel nabootsen, maar alleen met lampen die UV-A licht produceren.

Toch heeft buiten gekweekte wiet vaak een betere smaak vanwege de blootstelling aan UV-B straling. Hoewel het de kans op DNA-schade verhoogt, kan deze vorm van straling de productie van secundaire metabolieten stimuleren en zo smaakvollere cannabis opleveren^[2].

• Microben

De zon is echter niet het enige wat buitenwiet smaakvoller maakt. Het diversere microbieel leven in de goed ontwikkelde bodem van plantenborders verhoogt namelijk ook het terpenengehalte.

Perken die je met genoeg compost, mulch en organisch materiaal verrijkt, zijn paradijzen voor nuttige microscopische schimmels en bacteriën. Ze bevatten daarbij een completer bodemvoedselweb dan binnenpotten met verse potgrond.

Een van deze schimmelsoorten, arbusculaire mycorrhiza, gaat een synergistische relatie met de wortels van wietplanten aan. Het fungeert daarbij als een verlengstuk van het wortelstelsel en voert voedingsstoffen aan in ruil voor plantaardige suikers die tijdens de fotosynthese ontstaan. Als de schimmels deze relatie aangaan, stimuleren ze planten om ter verdediging tegen ongedierte meer terpenen te produceren.^[3]

Vanuit menselijk oogpunt betekent dit smaakvollere en aromatischere wiet. Binnenkwekers kunnen weliswaar ook gunstige schimmels toevoegen, maar het duurt altijd een tijdje om de microbiële diversiteit en soortenrijkdom te krijgen die biologische grond buiten al bevat.

Het concept van terroir is ook op buitenwiet van toepassing. De Franse uitdrukking 'goût de terroir', oftewel 'de smaak van het land', suggereert dat buiten allerlei variabelen zorgen voor de unieke planteigenschappen die tot uitdrukking komen, afhankelijk van de locatie. Het klimaat, de aarde, hoogteligging en geomorfologie van een specifieke plaats komen dan ook naar voren in het fytochemische profiel van een plant, zoals in het terpenengehalte.

Wat is het verschil in sterkte en effecten?

Buiten kweken kan dus de smaak van wiet beïnvloeden, maar kunnen de effecten er ook door veranderen? Een scala aan fytochemicaliën is verantwoordelijk voor het effect van wiet. Hoewel de meeste aandacht uitgaat naar THC en CBD, binden ook veel terpenen uit cannabis zich aan cannabinoïdereceptoren. Bovendien werken ze samen met cannabinoïden, wat tevens de effecten van een cultivar beïnvloedt (door middel van het entourage effect).^[4]

We weten inmiddels dat zonlicht een zegen is voor de aanmaak van terpenen en de synthese van secundaire metabolieten in het algemeen. Cannabinoïden vallen ook in deze chemische klasse. Ze dragen niet bij aan de groei en voortplanting van een wietplant, maar beschermen haar wel tegen omgevingsstress, bijvoorbeeld door UV-straling. Blootstelling aan UV-B bevordert het THC-gehalte in wiet. Dit betekent dat buitenkwekers die THC-rijke soorten kweken met hun planten echt de psychoactieve limiet kunnen opzoeken.^[5]

Wat is het verschil in kwaliteit?

Uiteindelijk kun je in de meeste omgevingen wel sublieme wiet kweken, zolang je maar over een goede soort, gezonde aarde en genoeg kennis beschikt. Terwijl je buiten kunt profiteren van natuurlijk zonlicht en micro-organismen, geven kweekruimtes binnen je bijna volledige controle over alle omgevingsfactoren. Toppen van buitenwiet worden groter, maar veel goede wiet wordt ook binnen gekweekt. In plaats van binnenwiet met buitenwiet te vergelijken, is het dus eigenlijk veel belangrijker dat je het onderscheid weet te maken tussen goede en slechte wiet!